Het begin van 5 maanden Cyprus

De eerste twee weken Cyprus zitten erop. Wat gaan te tijd snel. Na op 7 maart afscheid te hebben genomen van papa, mama, Femke en Reno ging de reis beginnen. Natuurlijk werd ik bij de douane eruit gepikt en overal gefouilleerd, zal ook eens niet. Om 12.35 zou het vliegtuig vertrekken, er was echter een technisch mankement (altijd fijn om te weten...) bij de rechtervleugel. Laat dat nou net de vleugel zijn waar ik naast zat haha. Blijkbaar werd het opgelost (het mannetje haalde alleen een doekje over de vleugel, tegenwoordig wordt "een technisch probleem" opgelost door schoon te maken) en vertrokken we om ongeveer 13.20.

We landden op Larnaca Airport. In het zuiden van Cyprus. Volgens ons stagebedrijf, Aristo Developers, zouden we vanaf daar met de shuttle bus naar Paphos kunnen. Als je echter iets verder kijkt dan je neus lang is zou je erachter komen dat we de overstap zouden missen in Limassol. Dus waren we van plan om in Limassol de taxi te nemen.
We gingen een kaartje kopen voor de shuttle bus naar Limassol, en inderdaad, we zouden de overstap missen. De vrouw achter de balie was echter heel meedenkend en zei dat er nog iemand naar Paphos moest en we dus een taxi konden delen. In de bus ontmoette we de roodharige Canadese jongevrouw Marry. Ze vertelde ons dat ze werkt in Zuid-Sudan en een weekje op vakantie ging naar haar zus om de hitte en het slechte eten te ontvluchten.
De vrouw van de balie zat ook in de bus en regelde een taxi voor Kas, Marry en mij zodat we niet opgelicht zouden worden.
Eenmaal in de taxi kon de taxichauffeur ons huis niet vinden. De man wilde ons absoluut niet droppen en was vastbesloten het adres te vinden. We moesten onze makelaar (Yelena) bellen en hij zocht al bellend het huis. Op een gegeven moment zagen we Yelena over de straten rennen en hadden we ons huisje gevonden. En wat voor een huis! Het is gewoon echt een huis, met tuin, dakterras, drie slaapkamers, twee badkamers en een gedeeld zwembad. Yelena zei dat ze ons wel even wilde brengen naar de kiosk om brood, drinken en dergelijke dingen te kopen. We stapten in haar auto en we reden weg. Ze zette ons echter niet af bij de kiosk, maar bij de Harbour. Dit is het toeristische gedeelte van Paphos bij de zee. Hier zitten veel restaurantjes en souvenirswinkeltjes. Vanaf hier teruglopen naar jullie huis is heel makkelijk zei ze. Je moet gewoon naar de main road, paar keer links, paar keer rechts dan kom je nog een keer de big church tegen, en je bent er. Niet dus. We hebben in dat uurtje wandelen veel dingen gezien. We kwamen een propper tegen, typisch, en die wees ons bijna goed de weg naar huis.

De dag erna (zondag) zijn we naar de Harbour gegaan. Daar hebben we chill gewandeld en at ik een Griekse salade. Het was een erg mooie warme dag.

Maandag zouden we Tasos, onze begeleider binnen Aristo, ontmoeten. Maar om 9 uur kwam Yelena om de wifi te regelen. We smsten Tasos dat we later zouden komen en hij smste terug dat we vrij kregen want wifi is belangrijk. We gingen met Yelena naar het "wifi kantoortje". Yelena vroeg of ze vandaag nog langs konden komen om het te installeren, ze zeiden dat dat echt niet mogelijk was. Yelena werd boos want tja deze studenten hebben echt wifi nodig, en het werd geregeld. Ze zouden tussen 15 en 18 komen, top! Verder kochten we nog een Cypriotische simkaart en werden we weer gedropt. Na een uurtje zoeken waren we weer thuis.
'S middags kwamen de wifi meneertjes. We raakten in gesprek en we zeiden dat we sinds die ochtend geen water meer hadden in het huis. De meneer zei dat hij wel even ging zoeken of er ergens buiten een schakelaar was die je om moest zetten. Na een half uur kwam die terug met de mededeling dat hij hem niet had gevonden. Hij zat twee seconden op de bank en liep weer weg. Na weer een half uur kwam hij met een lachje binnenlopen liep hij naar binnen en deed de kraan aan. Heuj water! Hij had de schakelaar gevonden maar het was blijkbaar nogal een eind lopen (iemand heeft dus gewoon onze schakelaar omgeschakeld, tss). Dit is echt typisch voor de mensen hier, iedereen wil je helpen en niks is te veel moeite.

Dinsdag hebben we Tasos ontmoet. Een klein ventje die zichzelf heel belangrijk vindt. Hij kwam ons ophalen samen met collega Dimitris. We reden naar het hoofdkantoor, hebben even gepraat met Tasos, kregen een kantoortje en gingen toen met Dimitris mee naar The Kings Avenue Mall. Een super groot winkelcentrum ontwikkelt door Aristo en nog wat ontwikkelaars. In het winkelcentrum heeft Aristo tegenover de waterval (ja, serieus), een kantoor. Heel modern met veel glas en witte strakke meubels. We hebben ons daar ingekeken in wat projecten en gewerkt aan ons plan van aanpak. Na een tijdje nam Dimitris ons mee naar een huis in Peyia wat een Russische agent wil kopen en weer doorverkopen. We reden langs Coral Bay (zo ongeveer het bekendste strand hier). We bekeken het huis, een villa met zwembad en uitzicht op zee. Dimitris moest wachten op de Russin, "niet te vertrouwen" en Kas en ik liepen even naar het strand. Wat heb ik die warmte, het strand, de zee en de relaxte sfeer gemist.

Verder zijn we nog naar Secret Valley geweest. Een golfresort met hele gave huizen die allemaal uitzicht op zee hebben. Over een tijdje gaan ze er nog winkels, een hotel, een club en een tweede golfbaan bijbouwen. Dit alles wordt ontwikkelt door Aristo. Eigenlijk is het een soort stadje wat ze bouwen waar toevallig een golfbaan naast/in ligt.

Met Tasos, Marios en een Chinees vrouwtje (allemaal van aristo) gingen we naar een Chinese voorstelling. Het moesten dansende monniken voorstellen maar het was meer een vechtsport toernooi op het podium. De Chinees vond het zo stom dat ze halverwege wegging. Na de voorstelling gingen we uit eten met Marios. Hij nam ons mee naar een 200 jaar oude Cypriotische Taverne waar we meze aten. Dit zijn allemaal Cypriotische hapjes, je kan kiezen uit vis of vlees. Wij namen vlees omdat het best koud was. In de zomer is vis zo lekker hmm.

Oja vorige week zaterdag gingen we uit, en hoe! Nederlanders zijn met uitgaan heilig. Je krijgt bijna alles gratis, hebt een VIP-status en wordt behandelt als een koninginnetje. We hebben een groepje van 5 andere Nederlanders ontmoet. Zij werken in een hotel.

Afgelopen week hebben we eigenlijk niet zo heel veel beleefd. We gingen met Tasos uit eten bij een Italiaans restaurant, erg lekker. We kwamen erachter dat delivery van food erg moeilijk is hier, alles gaat namelijk rond 17/18 dicht.. huhuh (behalve de amazon kiosk, die is 24 uur open). Waarschijnlijk wordt dat volgende maand anders want dan komen de toeristen. Vandaag hebben we het oude gedeelte van Paphos ontdekt. Dit zijn echt slenter straatjes voor in de zomer. Ze hebben hier ook een hele grote soort overdekte markt! Heel vet.
En gister heeft Reno zijn vliegticket geboekt, yessss aftellen, nog 47 dagen en dan is mijn boef hier.

Liefs!